antropolożka

to brzmi strasznie...

Uczmy się od Czechów, oni nie mają przemądrzałego przerostu patriarchatu i nie wstydzą się żeńskich końcówek. Używają bowiem wyrazów takich, jak:
technička (techniczka), rolnice (rolniczka), elektrikářka (elektryczka), vojačka (żołnierka), chiruržka/chirurgyně (chirurżka/chirurgini), hasička/požarnice (strażaczka), žnečka (kosarka, żniwiarka), sportovkyně (sportowczyni, sportsmenka), mudrkyně, dawniej mudřena (mędrczyni), obhájkyně (obrończyni, adwokatka), cirkusačka (cyrkowczyni), řidička (kierowczyni) itd.
Nic, tylko czerpać garściami ze zgrabnej etymologii.
Co do męskich odpowiedników: prostytutek/prostytut, dziwek/dziwkec, kurwiec, ladacznik, nierządnik, sprzątacz itp.

-To jedź do Czech...
-Do czech? Do czech to ja mam za darmo.

Okropnie to brzmi. Słucham audiobooka Jeffa VanderMeera - Unicestwienie, a tam co chwila: antropolożka, psycholożka. Działa to na mnie jak rysowanie widelcem po talerzu.

Wcale nie brzmi okropnie, brzmi normalnie. W okresie 20-lecia międzywojennego było powszechnych w użyciu mnóstwo żeńskich odpowiedników zawodów (m.in., z tego co pamiętam, kierowczyni) i nikogo one nie dziwiły. Potem niestety część z nich wymazano z języka. Nie uważam, żeby kobiece końcówki brzmiały mniej poważnie niż męskie - ludzie, wyzwólcie się w końcu spod władania stereotypów! Najwyższy czas!

Dla mnie nie "... brzmi normalnie ..." króciutka lista zawierająca "... kierowczyni ..." i "... kobieca końcówka ...". Ha, ha, ha! Dokucza mi pytanie: A tę <końcówkę>, gdzie one chowają i jak ona wygląda?
A na poważnie odpowiadam sam sobie, że na pewno nie tam, gdzie są końcówki <rzeczowników rodzaju żeńskiego>.

M176c / W

Dla mnie psycholożka, antropolożka brzmi okropnie. Jak takie coś słyszę to mi odbiera mowę. Kto taki twór dopuścił do używania w mowie i piśmie ?

Ja akceptuję i zwracam uwagę, że już od dawna mamy 'konsjerżka', choć mało kto wie, kto zacz...

Mi też się nie podoba. W dodatku ta dłużyzna.
Już wolałbym antropolka, psycholka itd.

"Mi też się nie podoba. W dodatku ta dłużyzna (...)"

czy to ta sama chorobliwa niechęć do dłużyzny, która każe pisać "mi" zamiast "mnie" na początku zdania?

Szczerze, nie mam pojęcia. Mi nic nie kazuje pisać, nie wiem jak jest u cb.

"W 20leciu międzywojennym używano". A dawno, dawno temu w angielskim odmiana czasowników przez osoby była bardziej złożona niż dodanie "s". Języki ewoluują, jedne rzeczy się sprawdzają, inne nie. W polskim żeńskie końcówki niezbyt się przyjęły

Taaa, czekam na propozycje dla sfery mundurowej:
Inspektorka (od biedy ujdzie...), komisarka, plutonowa (ujdzie) ale poruczniczka? Majorka? Generałka?
To dla zwolenników wzorów i analogii w języku.