nasęp

Chyba - "namarszczyć".
Oj, co ja się tego czoła namarszczyłem podczas czytania komentarzy SJP...
Chyba Fred zacznie być zazdrosny o to marszczenie.

taki "fred" pisze się z małej litery

A jeśli jest duży?
I jeśli jesteśmy z nim zaprzyjaźnieni, to dlaczego nie Fred?
Pewnie nie przejdzie ten tekst;-))
To, że poprzedni oparł się kosie moderatora - to już swego rodzaju sukces albo dowód na poczucie humoru.

moim zdaniem:
nasęp się – tryb rozkazujący od nasępić się

nasępiać się, nasępić się – dawniej
(na podstawie przedwojennych słowników):
(z)marszczyć (czoło, brwi),
nachmurzać się, zachmurzyć się, zasępić się
przybrać gniewny/posępny/ponury wyraz twarzy

Przy "zasępić" ze słownika Karpowicza mamy definicję. Koalarowi chciało się.
Albo dla koalara znaczenie było oczywiste (podobnie jak dla mnie).
Zaś z nasępianiem mamy już w SJP pewien problem. Może miał go koalar... albo inny administrator słownika. A konkretnie problem ze znaczeniem.
Słówko to jest dla mnie bardziej do przyjęcia jako wariacja słowa "sępić" - wyłudzać, wyżebrać.
Przykład - ale się nażebrałem - wycyganiłem od naiwniaków całe 3,50 PLN.
Być może przed wojną (którą?) nie znano słowa "zasępić" - zmartwić się a znano "nasępić".
Nie mam jak sprawdzić w sposób organoleptyczny. Za niski mam PESEL.
A źródła wikipedialne - cóż... nie przekonały mnie na przykład do słowa "króci" - jakoby jest to prawidłowe słowo, powszechnie używane w wiekach wcześniejszych i na dowód tego mamy jakieś dzieło pisane, gdzie na kilkuset stronach trzykrotnie występuje owo "króci".

Nasęp to stan, w którym ktoś ma zmarszczone czoło/ jest nachmurzony. Na przykład: zobacz, jaki Marian ma nasęp, pewnie czymś się bardzo martwi.

"Być może przed wojną (którą?) nie znano słowa..." - jeśli nie podano nazwy wojny lub lat, to sprawa jest od dawna oczywista i jednoznaczna. Chyba, że ktoś pisze w Gruzji, Wietnamie, państwach po Jugosławii.

jak widać mam więcej wiary w domyślność rodaków;

z nasępionym obliczem odpowiadam,
sięgałem do następujących słowników
opartych o polszczyznę z przełomu wieków :
Słownik ilustrowany języka polskiego, Michała Arcta,
Warszawa, 1916. Wyd. 2 1925. Wyd. 3 1929;
Słownik Warszawski (Słownik języka polskiego,
red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki,
Warszawa, 1900–1927)