[czytaj: akuzatiwus] akuzatiwus, akuzatyw, biernik; w językoznawstwie:
1. czwarty przypadek w polskiej deklinacji, odpowiadający na pytania: kogo? co?, który w zdaniu pełni funkcję dopełnienia bliższego;
2. forma wyrazowa tego przypadka

w językoznawstwie: biernik; akuzatiwus; akuzatyw

łac.
1. akusatyw; biernik;
2. accusativus cum infinitivo - konstrukcja składniowa charakteryzująca się występowaniem odpowiednika podmiotu w bierniku, zaś odpowiednika orzeczenia - w bezokoliczniku